Il giorno dell’amore || Vier de Liefde
Via een omweg kwamen Koen en Liselotte begin dit jaar bij mij aan de keukentafel. We hadden een klik en al snel was duidelijk dat ze wilden dat ik het ja-woord zou gaan vragen in Italië. Binnen een paar dagen had ik al een B & B geboekt in Italië, mijn eerste huwelijk in het buitenland stond hierbij ingepland.
Trouwen aan het Lago Maggiore, en ik mocht mee, hoe gaaf is dat!
Al mijn vriendinnen en ook wat familie boden zich aan om mee te gaan, maar uiteindelijk heb ik mijn man meegenomen. Op donderdag reden we, nadat we de kinderen hadden weggebracht, naar Italië. Heerlijk samen in de auto, geen mopperende kinderen op de achterbank (geen: “hoe ver is het nog?”) en zelfs van de files genoten we.
Tegen 21.00 uur kwamen we aan in Verbania en kort daarna spraken we die avond af met het bruidpsaar. Ze verbleven op een prachtige locatie in het plaatsje Ghiffa, en op die plek zouden ze ook gaan trouwen. Ik maakte kennis met de vrienden van het bruidspaar, die al gezellig alles aan het versieren waren. 
De volgende ochtend scheen de zon uitbundig, trok ik mijn zomerjurkje aan en vertrokken we naar de trouwlocatie. Familie en vrienden waren aan het lunchen terwijl het bruidspaar foto’s aan het maken was. Ik werd hartelijk begroet en samen maakten we de ceremonieplek zoals het bruidspaar dat wilde. En daar kwamen Koen en Liselotte al aan: Waaraan herken je ze? De grote lach van oor tot oor, het drankje dat wordt ingeschonken en volop genietend van die prachtige dag. Om 3 uur begon de ceremonie, Liselotte werd weggegeven door haar vader, Koen wachtte haar op; ontroering, misschien een beetje zenuwen, een kusje en ik mocht beginnen.
Koen en Liselotte hadden hun boekjes (die geef ik altijd aan een bruidspaar) gevuld met zoveel woorden van betekenis. Samen met alle informatie van getuigen en ouders werd het hun verhaal. Een verhaal, over stil staan bij wat is, liefde voor elkaar, voor vrienden en familie. Vele woorden met voelbare liefde. Zelfs de stoere mannen lieten een traan 😉
Ze zeiden “ja”, ze wisselden een blik en toen de zoen, een explosie van liefde: Zo bijzonder!
Wat volgde, was één groot feest, muziek speelde, de drank werd ingeschonken en ik hoop dat het hun huwelijk één groot feest blijft. Zoals iemand zei: “een Party ohne ende”.
In de zon toaste ik op hun liefde en het werd me nog “lastig” gemaakt om weg te gaan 😉 . Ik mocht nu gaan genieten van mijn liefde. We kregen nog een tip voor een lekker restaurantje en met deze geweldige ervaring in mijn rugzak reden we weg. Met een grote glimlach op mijn gezicht en in mijn hart.
Vandaag mijmer ik na, geniet ik na van de prachtige foto’s en de lieve woorden van het bruidspaar “Wow, wat was het een mooie dag, we kunnen je niet genoeg bedanken voor de mooie ceremonie. Zo persoonlijk, het had niet beter gekund.”
Was het de locatie die het bijzonder maakte? Ja en nee. Natuurlijk was het fantastisch om samen met mijn man af te reizen naar Italië. Om op die prachtige plek het jawoord te vragen. Maar de liefde is overal prachtig! In elke tuin, in elk stadhuis. Wanneer een bruidspaar kiest wat bij hun past, ben ik een gelukkig mens!
Arrivederci!